"Ρώσοι, Συρία και λοιπές ερασιτεχνικές σκέψεις..."

"Κινέζοι" οι Ρώσοι για την Συρία. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίον ζήτησαν και βάση στην Κύπρο (μερικούς μήνες μετά το μεταξύ τους οικονομικό φιάσκο) αφού αυτή που τους έχει παραχωρηθεί από τον Άσαντ στην Συρία μάλλον θα υποβιβαστεί σημαντικά ο ρόλος της λόγω της εισβολής στην χώρα. 'Όμως, είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι διατεθειμένοι να εμπλακούν σε απολύτως καμία σύρραξη. Μήπως όμως για τους συμμάχους τους ή τους κατά καιρούς θαυμαστές τους αυτή η στάση προκαλεί δεύτερες σκέψεις και νευρικότητα; Δηλαδή, να το πούμε λαϊκά, εντάξει να σου παραχωρήσουμε και βάση και να ενισχύσουμε τον ρόλο σου ως υπερδύναμη πληρώνοντας παράλληλα το κόστος της έμμεσης σύγκρουσης με τους υπόλοιπους συμμάχους, αλλά όταν έρθει η ώρα για πιστολιές εσύ να αποχωρείς αθορύβως; Φυσικά, προέχουν τα οικονομικά συμφέροντα της Μόσχας και η αύξηση των πελατών και της εξάρτησής τους από την "μαμά" αλλά τα αρνητικά μηνύματα περνάνε και δεν είναι η πρώτη φορά. Ωστόσο, οι Ρώσοι είναι λαός απρόβλεπτος και με πείσμα και δεν αποκλείεται να βγάλουν κάτι από το μανίκι. Εγώ το πιστεύω και πιστεύω στην ικανότητα του Πούτιν.

Ως αναφορά την Ελλάς, Θέλει πολύ σκέψη η αξιολόγηση του αν μας συμφέρει ή όχι αυτή η αναταραχή στην περιοχή. Και μην επιπόλαια σκεφτείτε και πείτε "τί μας νοιάζει". Τα σημεία των καιρών είναι, κεκαλυμμένα με πέπλο...Πάντως, και για να τελειώνει το παραμύθι, δεν υπάρχουν "ορθόδοξα τόξα" και άλλες λοιπές τέτοιου είδους μυθοπλασίες. Όλα γίνονται για τα λεφτά.

Γυρνώντας στον αρχικό μου συλλογισμό, ιστορικά, αυτοκρατορίες που δεν επεκτείνονται, με την βία ή άλλα μέσα, έχουν μία και μοναδική κατάληξη. Την κατάρρευση, η οποία μπορεί ίσως να αναβληθεί λιγάκι λόγω της παρουσίας ενός ικανότατου ηγέτη στο τιμόνι που εμπνέει απεριόριστο σεβασμό για τις ικανότητές του αλλά και φόβο, αλλά δεν μπορεί να αποφευχθεί. Μόλις αυτός αποχωρήσει, τότε δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.Σημείωσε αυτό το τελευταίο, αν και φαντάζει στα μάτια σου εντελώς απίθανο. Να στο κάνω λιανά: έτσι και φύγει ο Πούτιν, θα πέσει ο ένας μεγιστάνας να φάει τον άλλον (άσχετα αν και τους δύο τους "'έφτιαξε" ο Πούτιν) και θα αρχίσουν οι ιδιωτικοποιήσεις Δυτικού τύπου με ότι αυτό θα σημαίνει για την τελευταία ίσως χώρα που θα μπορούσε να σηκώσει ανάστημα απέναντι στην παντοδυναμία των Αμερικανών.

Αυτά.

Δρ Γεώργιος Κ. Παπαδημητρίου