Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ (ΜΕΡΟΣ Α)

Ζούμε σ'ένα σύμπαν που ξεκίνησε περίπου πριν 10¹⁰ χρόνια. Η ακτίνα του πρέπει να είναι κάπου 1,3χ10¹⁰ έτη φωτός (περίπου 1,2χ10²⁶ μέτρα). Όμως, κάθε πέντε δευτερόλεπτα, το σύμπαν διαστέλλεται τόσο, όσος περίπου είναι ο χώρος που καταλαμβάνει ο γαλαξίας μας. Περιέχει περισσότερα άστρα και πλανήτες απ'όσοι είναι οι κόκκοι άμμου του πλανήτη μας κι ωστόσο η πυκνότητά του είναι μικρή (1,4χ10^-29gr/cm3), που αντιστοιχεί σε ένα άτομο ανά κυβικό μέτρο.

Το περίεργο είναι πως, αν αφαιρέσουμε το κενό ανάμεσα στα άτομα ή τα υποσωματίδια, η καθαρή συμπυκνωμένη ύλη του απέραντου σύμπαντος θα χωρούσε σ'ένα κουταλάκι του καφέ. Υπ'όψιν ότι, στους 10¹¹ γαλαξίες του σύμπαντος υπάρχουν, περίπου, 2,9χ10²³ άστρα, που θα χαθούν μαζί με την... φτωχή δική μου διάνοια που προσπαθεί να τα ερμηνεύσει, σε πενήντα δισεκατομμύρια χρόνια.

Η εσωτερική προοπτική

Σε κάθε αιώνα γίνεται μια προσπάθεια να γίνει φανερό στον κόσμο, πως ο αποκρυφισμός δεν είναι μια ανόητη δεισιδαιμονία. Μόλις επιτραπεί να υποχωρήσει λίγο, η πόρτα θα ανοίγει όλο και περισσότερο σε κάθε αιώνα. 

Οι καιροί έχουν ωριμάσει για μια πιο σοβαρή γνώση απ'αυτή που έχει επιτραπεί μέχρι τώρα, αν κι ακόμη πολύ περιορισμένη. Ας σχολιάσουμε τις "Στάντζα των Ντζυάν", αρχαία κείμενα τα οποία μας μετέφερε στα τέλη του 19ου αιώνα, η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ.

"Η αιώνια καράνα, τυλιγμένη στα παντοτινά αόρατα πέπλα της, κοιμόταν και πάλι για επτά αιώνες."

Στην αρχή υπήρχε ο χώρος χωρίς διάσταση, από κάθε άποψη αυθύπαρκτος. Δεν είναι ούτε απεριόριστο κενό, ούτε εξαρτημένη πληρότητα, αλλά και τα δύο. 

Δεν είναι η ύλη όπως την ξέρουμε, αλλά συνενωμένη κι ένα με τον χώρο, στην αφηρημένη της έννοια. Είναι η Μουλαπρακρίτι, η πρωταρχική ουσία, από την οποία, σαν πηγή, θα ακτινοβολήσει ο Ακάσα. Το μόνο που υπάρχει είναι η "Καράνα", η αιώνια αιτία. Το προηγούμενο αντικειμενικό σύμπαν διαλύθηκε στην πρωταρχική και αιώνια αιτία του και διατηρείται, θα λέγαμε, σε διάλυση στο χώρο, για να διαφοροποιηθεί πάλι και να κρυσταλλοσκοπηθεί στην επόμενη αυγή. 

Ο χρόνος και οι νόμοι δεν υφίσταντο, αφού δεν υπήρχε καμιά δημιουργία σ'αυτή την υπερτάξη. Χώρος - Υλη - Πεδίο, η επιστημονική τριάδα ήταν συνενωμένη σε ένα.

"Η καρδιά της δεν είχε ακόμα ανοίξει, ώστε να εισχωρήσει η μία ακτίνα κι από εκεί να πέσει, σαν τρία μέσα στο τέσσερα, στην αγκαλιά της Μάγια."

Το βασικό δόγμα του αποκρυφισμού είναι η συμπαντική ενότητα, η ομοιογένεια κάτω από τρεις όψεις. Η ένωση αυτών των τριών αρχών εξαρτάται από μια τέταρτη, τη ζωή που ακτινοβολεί από τις κορυφές του απροσέγγιστου, για να γίνει μια παγκόσμια διαχυμένη ουσία στα εκδηλωμένα πεδία της ύπαρξης. Είναι η Τριάδα σαν μια Μονάδα και μια τετραπλότητα (ενοποιημένα πεδία).

"Ο τελευταίος κραδασμός της έβδομης αιωνιότητας σκιρτά δια μέσου του απείρου. Η Μητέρα φουσκώνει, διαστέλλεται από μέσα προς τα έξω, σαν το μπουμπούκι του Λωτού."

Λέγεται ότι η πυθαγόρεια Μονάδα κατοικεί στη μοναξιά, στο σκοτάδι, όπως το σπέρμα. Τα ύδατα της ζωής ή χάος είναι το κενό στο οποίο βρίσκεται κρυμμένο το πνεύμα και η ύλη, ένα κενό όμως με την έννοια του χώρου, αλλά όχι του άδειου χώρου. Το φως έρχεται να γονιμοποιήσει ένα σημείο του χωροχρόνου. 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΠΟΥΛΟΣ