Μαχητικά 5ης γενιάς,αλήθειες και ψέματα

Δύο από τις “σταθερές” στα περισσότερα δημοσιεύματα του ελληνικού τύπου για το μαχητικό της LM είναι η πρόθεση της τουρκικής αεροπορίας να εντάξει ένα σεβαστό αριθμό στις τάξεις της. Ένα δεύτερο στοιχείο το οποίο υπερθεματίζεται είναι η διαφημιζόμενη χαμηλή παρατηρησιμότητα (LO-Low observability) του α/φους η οποία και του προσδίδει
σχεδόν τον χαρακτήρα του μυθικού “υπερόπλου”,ενός υπερόπλου μάλιστα το οποίο πρέπει πάση θυσία να αντιμετω

πίσει η ελληνική πλευρά (πριν καλά καλά πετάξει..) είτε με την αγορά αριθμού α/φ του ίδιου τύπου είτε με την αγορά νέων συστοιχιών αντιαεροπορικών πυραύλων. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο θα περισσότερα έντυπα που αναφέρονται στο τεχνολογικό θαύμα της LM προσπερνούν επιδεικτικά της φωνές ακόμα και μέσα από το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ οι οποίες ασκούν δριμύτατη κριτική στην νέα σχεδίαση και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τους επίδοξους αγοραστές. Και ενώ είναι φυσιολογικό να σκεφτεί κανείς ότι το ειδικό βάρος της LM και η ολοένα συρρικνούμενη διαφημιστική πίτα εξασφαλίζουν μια “συνετή” συμπεριφορά από τους περισσότερους παραδοσιακούς πόλους του ελληνικού ειδικού τύπου ,αντιθέτως δεν είναι καθόλου φυσιολογικό να “απέχουν” από τον σχολιασμό ενός τόσο σημαντικού ζητήματος οι ανεξάρτητες διαδικτυακές φωνές που ασχολούνται με την άμυνα της χώρας .

Το αν το F-35 είναι κατάλληλο για τις αμερικανικές ανάγκες μας είναι αδιάφορο, όμως πρέπει να μας προβληματίσει η αγορά του σε μεγάλους αριθμούς από την Τουρκία και η θέρμη με την οποία προωθείται για αγορά από την Ελλάδα όταν θα έχει ξεπεραστεί η κρίση.

Να ξεκινήσουμε από την φιλολογία σχετικά με την τεχνολογία stealth που ενσωματώνει το F-35. H αλήθεια είναι ότι σε σχέση με το μεγάλο αδελφάκι του το F-22 έχει περιορισμένες δυνατότητες απόκρυψης ηλεκτρομαγνητικού ίχνους. Ο αξιόπιστος ιστότοπος ausairpower τεκμηριώνει την φτωχή απόκρυψη του μαχητικού όταν η κίνηση του δεν είναι κάθετη στο ηλεκτρομαγνητικό κύμα του ραντάρ. Χαρακτηριστικά αναφέρεται :

“The root of the survivability problems apparent in the Joint Strike Fighter is that its stealth capabilities are strongly dependent on aspect and threat radar operating band.”

Δηλαδή με άλλα λόγια, είναι stelth μόνο στο ιδανικό σενάριο που έχει να αντιμετωπίσει μόνο ένα ραντάρ, το καταστρέφει και επιστρέφει δίχως να ενοχληθεί. Είναι προφανές ότι αυτό το σενάριο φοβίζει την πιο ασθενή και παρωχημένη αεράμυνα και δεν μας αφορά. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τα F-35 που θα εξαχθούν από τις ΗΠΑ κατά πάσα πιθανότητα θα ενσωματώνουν υποδεέστερα χαρακτηριστικά stealth, είναι και ότι τα χαρακτηριστικά αυτά ισχύουν μόνο στην περίπτωση στην οποία το φορτίο μεταφέρεται στη μικρή εσωτερική αποθήκη οπλισμού. Δηλαδή, πρέπει να “καθαρίσει ο ουρανός” από απειλές για να μεταφέρουν βαρύ οπλικό φορτίο σε εξωτερικούς πυλώνες. Επίσης “νέα ραντάρ” που βασίζονται σε τεχνολογία της δεκαετίας του 1930 και τα οποία δεν εκπέμπουν καθόλου ή λειτουργούν σε άλλες συχνότητες, κάνουν τα αεροσκάφη stealth ορατά όσο και ένα Jumbo Jet. Τα ραντάρ αυτά με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση τα πουλούν οι Ρώσοι ακόμα και η .. Lockheed Martin εδώ και χρόνια. Αν και δεν είναι ικανά ακόμα να κατευθύνουν πυραύλους εναντίων των αεροσκαφών stealth, μπορούν όμως να προειδοποιήσουν τον αμυνόμενο και έτσι να χαθεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.

Τι έχουμε να παρατηρήσουμε για το πολυδιαφημισμένο DAS ; Είναι ότι στο περιβάλλον του Αιγαίου, όπου σε περίπτωση εχθροπραξιών θα γίνεται το αδιαχώρητο από ίχνη και παρεμβολές κάθε είδους, η ικανότητα ενός τέτοιου συστήματος να παρακολουθεί αξιόπιστα εναέριους και επίγειους στόχουςείναι τουλάχιστον αμφίβολη. Σε αυτές τις περιπτώσεις επικρατεί η “ομίχλη του πολέμου” που καλύπτει σχεδόν τα πάντα και όλες οι εμπλοκές θα προϋποθέτουν οπτική αναγνώριση και κλειστή αερομαχία. Σε αυτές τις συνθήκες το χοντροκομμένο F-35 θα είναι στο έλεος ευέλικτων αεροσκαφών όπως το F-16. Αυτή η ιστορία με τους πυραύλους που εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση και καταρρίπτουν ότι πετά θυμίζει ένα παλαιότερο όνειρο που έγινε εφιάλτης στο Βιετνάμ. Και τότε οι Αμερικανοί πίστευαν ότι η νέα τεχνολογία κατευθυνόμενων πυραύλων θα έκανε περιττές τις κλειστές αερομαχίες και την χρήση πυροβόλων. Αυτό το πλήρωσαν ακριβά με μεγάλες απώλειες, και για αυτό στα επόμενα μαχητικά το εσωτερικό πυροβόλο και η ευελιξία ήταν αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της σχεδίασης. Στο κάτω κάτω αφού μας λένε ότι η ευελιξία δεν έχει πια σημασία  γιατί το F-35 φέρει πυροβόλο εσωτερικά τοποθετημένο ; Για να επιτίθεται σε στόχους εδάφους ; Μα σε αυτή την περίπτωση είναι παραλογισμός να στέλνεις ένα τόσο ακριβό μαχητικό σε χαμηλό ύψος να κινδυνεύει από φτηνά αντιαεροπορικά όπλα.

Οικονομική καταστροφή; Πως γίνεται; Επισκεπτόμενος το εργοστάσιο του F-35 στο Φορτ Γουέρθ του Τέξας τον Αύγουστο, ο υπουργός Αμύνης Ρόμπερτ Γκαίητς μας διαβεβαίωσε ότι το F-35 θα έχει “λιγότερο από τη μισή τιμή του F-22”.

Υπό τη στενή έννοια, ο Γκαίητς έχει δίκιο. Με ένα απίστευτο κόστος $65 δις δολλάρια για 187 αεροσκάφη, το F-22 κοστίζει 350 εκατομμύρια δολλάρια το αεροσκάφος. Με 299 δις δολλάρια για 2.456 αεροσκάφη, το F-35 θα ήταν μία χρυσή ευκαιρία με τιμή 122 εκ. δολλάρια έκαστο.

Η τιμή μονάδος του F-35 θα είναι τελικά πολύ υψηλότερη. Το 2001, το Πεντάγωνο σχεδίαζε να αγοράσει 2.866 αεροσκάφη με 226,5 δις δολλάρια – 79 εκ. δολλάρια το αεροσκάφος. Κατά το 2007 το κόστος αυξήθηκε και η ποσότητα μειώθηκε, έχοντας σαν αποτέλεσμα την τρέχουσα τιμή μονάδας 122 εκ. δολλάρια.

Το project του JSF σίγουρα θα είχε ακυρωθεί αν δεν ήταν τόσα τα χρήματα που είχαν επενδυθεί και η κατασκευάστρια εταιρία δεν είχε τόσο επιτυχημένο μάρκετινγκ. Η Lockheed Martin είναι ένας κολοσσός που διακινεί δισεκατομμύρια δολάρια σε συμβόλαια και δεν είναι και εύκολο να κάνεις κριτική. Έπειτα το F-35 είναι ένα πολυεθνικό πρόγραμμα η συμμετοχή στο οποίο φαινόταν πολύ ελκυστική πριν μερικά χρόνια. Αφού οι πολιτικοί υπέγραψαν συμβόλαια και επένδυσαν τόσα χρήματα, τώρα είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτούν την γκάφα τους. Αυτή είναι περίπου και η περίπτωση της Τουρκίας που έχει βουλιάξει μέχρι το λαιμό σε αυτό το project.

Μια άλλη παράμετρος η οποία ελάχιστα αναφέρεται, είναι ότι το JSF την εποχή που θα γίνει διαθέσιμο πιθανόν να είναι ήδη ξεπερασμένο . Ο εναέριος πόλεμος σε μερικά χρόνια θα κυριαρχείται από εναέρια ρομπότ (UCAV) τα οποία θα αναλαμβάνουν τις επικίνδυνες αποστολές με ένα κλάσμα του κόστους και χωρίς να κινδυνεύουν οι πιλότοι. Είναι πολύ θετικό ότι η EAB έχει έγκαιρα διαγνώσει την τάση και συμμετέχει στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα UCAV nEuron. Η αλήθεια είναι ότι το F-35 δεν θα το γλυτώσουμε για πολιτικούς λόγους, το καλό είναι ότι θα το αγοράσουμε όταν η τιμή του θα έχει αποκλιμακωθεί και σε κάποια μεταγενέστερη έκδοση με λιγότερα προβλήματα και βελτιωμένα χαρακτηριστικά.

Χ.Β.

πηγές:

http://www.huffingtonpost.com/winslow-t-wheeler/a-tale-of-two-pigs_b_402103.html

http://www.counterpunch.org/2008/09/09/another-defense-acquisition-disaster/